Mam swoje rytuały, gdy zaczynam czytać nową książkę. Zawsze
dotykam sobie okładkę, czytam opis oraz napisy z przodu - zwykle
zawierające slogan lub opinie sławnej osoby/gazety, która ma zainteresować
czytelnika. Jeżeli mamy skrzydełka z informacjami o autorze oraz fragmentem, to
również czytam przed rozpoczęciem faktycznej lektury. Chcę książkę poczuć, mieć
wgląd w jej treść, czyli poznać zarys fabuły. Jednak w przypadku obu książek
Quicka dostałam tylko tytuł. Nawet nie wiecie, jak przyjemnie mi się czytało
bez żadnego streszczenia (zwanego też opisem) z tyłu. Nawet nie zwróciłam uwagi
na jego brak, lecz od razu wgryzłam się w temat opowieści.
Amber Appleton właśnie zakończyła kolejny dzień i próbuje zasnąć.
Jest jej okropnie zimno i pada z nóg, ale wie, że nie zmruży oka
dopóki jej mama nie wróci do autobusu, ponieważ tutaj właśnie mieszka, po
tym, jak ostatni facet mamy wyrzucił je z domu. Dziewczyna ma tylko parę ubrań
oraz ukochanego psiaka, który dotrzymuje jej towarzystwa, jednak nie traci
nastroju i stara się myśleć o przyszłości. Przecież wszystko się ułoży, będzie
lepiej! Nawet nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo się myli…
 |
| Tytuł oryginału: Sorta Like a Rock Star Liczba stron: 376 Wydawca: Otwarte/Moondrive |
Matthew Quick poruszył w swojej książce "Prawie jak gwiazda
rocka" wiele najróżniejszych tematów, a w tym niemało tych naprawdę
trudnych i bolesnych. Nie bał się on zagłębiać w tematy, których w samych
młodzieżówkach brakuje, ponieważ z pewnością nie jest to powieść z gatunku
young adult, gdyż bohaterka jest jeszcze młoda. Jednym z wątków jest
religijność dzisiejszych nastolatków, na przykładzie głównie wiary katolickiej:
jak patrzą oni na wiarę, czy jest dla nich ważna i co w związku z tym robią. Na
początku ten wątek mi się nie spodobał. Akurat za takimi tematami nie
przepadam, ale przyznam, że został poprowadzony zadziwiająco dobrze i
ostatecznie wybronił się oraz okazał bardzo prawdziwy.
Ponownie zostałam zaskoczona brakiem wątku romantycznego,
ponieważ miłosny jest zupełnie inną sprawą. Wydaje mi się, że były tam
jakieś zaczątki miłej historii; tej typu, gdy uśmiechamy się nostalgicznie
obserwując dwójkę mających się ku sobie bohaterów. W tej opowieści było dużo miłości,
ale autor nie wpychał tutaj chłopaka, jako odpowiedzi na wszystko i jedynego
słusznego lekarstwa. Zdecydowanie mi się to spodobało!
Historia przedstawiona w "Prawie jak gwiazda rocka" jest bardzo prosta, ale wzbudziła we mnie taką burzę emocji, że zastanawiam się, jak ją opisać. Jest to jedna z tych książek, które trzeba posmakować, by poczuć, jak każde zdanie i każde słowo wywiera na nas wpływ. Lektura tej powieści była niezapomnianym przeżyciem – książka napełniała moje serce nadzieją. To naprawdę cudowne uczucie, które nie opuściło mnie do dzisiaj. Uśmiecham się na samą myśl o tej niezwykłej historii.
Historia przedstawiona w "Prawie jak gwiazda rocka" jest bardzo prosta, ale wzbudziła we mnie taką burzę emocji, że zastanawiam się, jak ją opisać. Jest to jedna z tych książek, które trzeba posmakować, by poczuć, jak każde zdanie i każde słowo wywiera na nas wpływ. Lektura tej powieści była niezapomnianym przeżyciem – książka napełniała moje serce nadzieją. To naprawdę cudowne uczucie, które nie opuściło mnie do dzisiaj. Uśmiecham się na samą myśl o tej niezwykłej historii.
Nie sądziłam, że to będzie możliwe i nie spodziewałam się tego,
ale powieść "Prawie jak gwiazda rocka" spodobała mi się nawet
bardziej od "Wybacz mi, Leonardzie" - już całkowicie genialnej
opowieści. Wczułam się w klimat opowieści natychmiastowo i gdy musiałam ją
przerwać z jakiegokolwiek powodu, czułam dosłownie żal z tego powodu, choć przeczuwałam,
że stanie się coś naprawdę niedobrego z życiem bohaterki, gdy już nie miała
łatwo. "Prawie jak gwiazda rocka" zwyczajnie zdobyła moje serce i
napełniała mnie w czasie lektury ogromną nadzieją. Nie mam najmniejszej wątpliwości,
że jest to książka godna polecenia.
Ocena: 9/10.
