Tytuł oryginału: Bianca come il latte, rossa come il sangue
Liczba stron: 312
Wydawca: Znak literanova

„Miłość istnieje nie po to, by dać nam szczęście ale po to, byśmy mogli sprawdzić, jak silna jest nasza odporność na ból.”

"Biała jak mleko, czerwona jak krew" intryguje tytułem, który zwrócił moją uwagę od razu. Gdy przeczytałam specyficzny opis, stwierdziłam, że może być to ciekawa książka, więc chciałam ją koniecznie zdobyć! Postraszono mnie, że nie warto sięgać po tą pozycję, ale ostatecznie moja miłość do rudych włosów przeważyła i wzięłam się do czytania.

Zapraszam Was więc do Włoch!

"(...) miłość to coś innego. Miłość nie daje spokoju. Miłość jest bezsenna. Miłość obdarza siłą. Miłość jest szybka. Miłość jest jutrem. Miłość to tsunami. Miłość jest czerwona jak krew.”

Leo jest młody, odważny i trochę bezczelny, ale co ważniejsze: świeżo zakochany, tą pierwszą, romantyczną, czerwoną jak krew miłością. Czerwień to zresztą jego ulubiony kolor, w przeciwieństwie do bieli, która kojarzy mu się ze smutkiem, pustką, samotnością. Leo postrzega świat poprzez kolory, także emocje i ludzi utożsamia z konkretnymi barwami. Czerwień to huragan, marzenia, pasja i... Beatrice - śliczna, ognistoruda dziewczyna, w której Leo potajemnie się kocha. Przyjaźń natomiast jest błękitna. Jak niebo, jak woda i ... jak Sylwia, najbliższa, najlepiej znana, rozumiejąca wszystko bez słów. Barwy się przenikają, łączą, powodują lekki zawrót głowy... A Leo zrobi wszystko, żeby zrozumieć, czym jest prawdziwa miłość.

„Pyta o szczegóły. Tylko temu kto pyta o szczegóły, można uwierzyć, że rzeczywiście chce zrozumieć drugiego człowieka. Ciekawość szczegółów to sposób na okazanie miłości.”

Podobno można pisać książki o dwóch rzeczach: o miłości i o śmierci. W tej powieści prym wiedzie miłość, która została przez autora przedstawiona w naprawdę interesujący sposób. Opisana kolorami i emocjami porusza duszę czytelnika i rozbudza marzenia, o których swoją drogą też jest dużo w tej książce, co było całkowicie inne od 'definicji' miłości mi już znanych. Stąd naturalny wniosek tego, że w "Białej jak mleko, czerwonej jak krew" znajdziemy dużo pięknych cytatów.

„Życie się nie myli, jeżeli serce ma odwagę je zaakceptować.”

Historia przedstawiona w książce byłaby na pewno magiczna i urzekłaby mnie całkowicie, gdyby nie dwie rzeczy, które odbierają jej dużo uroku. Główny bohater ma szesnaście lat, co samo w sobie mi nie przeszkadza, ponieważ jest to typowy wiek postaci w romansach młodzieżowych. Problemem są jego przemyślenia, które w ogóle nie pasują do osoby mającej naście lat. Zgodzę się, że można być nad wyraz dojrzałym człowiekiem i mieć głębokie przemyślenia, ale nie aż tak. Leo myśli po prostu filozoficznie, więc wyszło to nad wyraz sztucznie. Gdyby był kilka lat starszy i choć trochę doświadczony przez życie...

„Pocałunek jest czerwonym mostem, który przerzucamy między naszymi duszami tańczącymi nad białym wirem życia bez obaw, że w niego wpadną”

Druga sprawa również dotyczy głównego bohatera i jest nią zakochiwanie się. Można powiedzieć, że jestem uczulona na miłości od pierwszego wejrzenia, które nie mają żadnych podstaw, ot tak po prostu, ponieważ po prostu nie wierzę w taki stan rzeczy, tak się nie dzieje w prawdziwym życiu. Leo za to od tak, odkochał się w jednej dziewczynie i zakochał w drugiej, ponieważ ktoś mu podrzucił taki pomysł i stwierdził, że w sumie mógłby ją kochać... Czy to nie brzmi strasznie?

„Życie idzie zawsze do przodu, czy tego chcesz, czy nie, muzyka gra, a ty możesz najwyżej przyciszyć ją lub pogłośnić. I musisz do niej tańczyć najlepiej, jak potrafisz.”

"Biała jak mleko, czerwona jak krew" to ciekawa i wciągająca historia o miłości, posiadająca niestety dwie spore wady. Pozycja na pewno wyróżnia się językiem i stylem, ale fundamentalne sprawy sprawiły, że zabrakło jej magii, abym zdobyła moje serce do końca. Mimo wszystko zdecydowanie polecam Wam tą książkę na odprężenie. Warto dać jej szansę i wybrać się do pełnych kolorów Włoch. Na zachętę dodam, że powieść ma być zekranizowana w 2013 roku. Kto wie, może film dotrze nawet do Polski?

Ogólna ocena: 7/10.

Zapraszam do wzięcia udziału w konkursie, który znajduje się poniżej. :)

Regulamin:
1. Organizatorem konkursu jest właścicielka bloga "Książki są zwierciadłem duszy..." znajdującego się pod adresem http://bucherwelt.blogspot.com/.
2. Konkurs trwa od 26 grudnia(dzisiaj) do 6 stycznia 2013r. do północy. Wszelkie późniejsze zgłoszenia nie będą brane pod uwagę.
3. Wyniki zostaną ogłoszone w przeciągu 7 dni od zakończenia konkursu.
4. Nagrodą jest egzemplarz książki "Ciemno" autorstwa Kamili Całki, raz czytany.
5. Zasady konkursu:
a) w czasie wyszczególnionym w punkcie 2 należy napisać w komentarzu odpowiedź na pytanie konkursowe podane poniżej
b) w konkursie mogą brać osoby zamieszkałe na terenie Polski i Niemiec
c) wraz z zgłoszeniem proszę o napisanie adresu e-mail.
d) nie jest wymagane dodanie bloga do obserwowanych ani polubienie fanpage'a, co nie zmienia faktu, że będzie mi bardzo miło. :)
5. Zadanie konkursowe:
a) Co znaczy dla Ciebie słowo "ciemność"? Z czym Ci się kojarzy?
b) Forma odpowiedzi jest dowolna.
6. Prawo do składania reklamacji, w zakresie niezgodności przeprowadzenia konkursu z regulaminem, służy każdemu uczestnikowi w ciągu 7 dni od daty wyłonienia laureata. Można je zgłaszać na mojego maila: nicole.k@poczta.onet.pl.

Powodzenia!

Tytuł oryginału: The Casual Vacancy
Liczba stron: 512
Wydawca: Znak
Gatunek: Obyczajowe

Rowling to nazwisko znane wszystkim. Joanne Kathleen jest autorką genialnej serii o "Harrym Potterze", która postanowiła wydać swoją pierwszą książkę dla dorosłych. Na początku mówiono, że będzie to kryminał, już pisano o zagrożeniu dla twórczości Agathy Christie, a tu nagle im bliżej premiery, to o kryminale nie wspominał już nikt...Po prostu pisano, że niedługo wychodzi nowa książka Rowling. "Trafny Wybór" dostałam przedpremierowo i zaczęłam czytać z ogromnym zainteresowaniem. Po 50 stronach zrobiłam sobie przerwę na tydzień, potem doczytałam do 300 i odłożyłam książkę na trzy tygodnie... W końcu zmobilizowałam się i dokończyłam lekturę.... Czy pierwsza książka dla dorosłych J.K. Rowling to trafny wybór lektury?

Barry nie żyje. Ta niespodziewana śmierć pogrąża Pagford w chaosie. Na jaw dzięki tajemniczemu Duchowi, który publikuje artykuły na stronie internetowej samorządu miasteczka, wychodzą brudne tajemnice mieszkańców. Urocze miasteczko z brukowanym rynkiem i wiekowym opactwem już nigdy nie będzie takie jak dotąd. Wybucha wojna bogatych z biednymi, nastolatków z rodzicami, wojna żon z mężami i nauczycieli z uczniami. Kto przejmie władzę po Barrym? Jak daleko ludzie mogą się posunąć w tym zaciekłym konflikcie?

Nie mogę powiedzieć z czystym sumieniem, żebym nie miała oczekiwań i  nie uwierzę nikomu, kto mi napisze, że sięgając po "Trafny Wybór" ich nie miał. To niemożliwe! No chyba, że nie zna się Pottera, ale nie wiem, czy takie osoby jeszcze się ostały, a jeśli tak, to niech żałują.;) Oczywiście nie spodziewałam się, że przez Pagford  będą przelatywać ludzie na miotłach, a dziwny chłopak w szkole będzie miał bliznę w kształcie błyskawicy, bo nie miał być to drugi Harry Potter! Czego więc oczekiwałam? Powieści równie dobrej, ale z inną treścią, tu chodzi o emocje, a nie o fabułę. A co dostałam? Jesteście ciekawi?

Zacznijmy od tego, o czym jest powieść. Po przeczytaniu "Trafnego Wyboru" wyszło na to, że można fabułę skrócić w jednym, no maks w dwóch zdaniach. Nie będę jednak tego tutaj pisać, ponieważ może jednak zechcecie jeszcze przekonać się sami. Na pewno nie oczekujcie kryminału ani żadnego dreszczyku emocji, jest to bowiem powieść obyczajowa. Nie mam nic do tego gatunku, co więcej lubię sobie przeczytać od czasu do czasu obyczajówkę, ale jeżeli ciągnie się gorzej niż guma do żucia, nie ma polotu, sensu i morału, to sprawa wygląda zupełnie inaczej...

"Trafny Wybór" wyszedł blado przy innych obyczajówkach. Mało tego książka jest tak wulgarna, że aż obrzydliwa! Pełno jest tutaj seksu i pornografii, co sprawiło, że poczułam się po prostu zdegustowana lekturą i nie chciałam jej kończyć! Takie tematy często pojawiają się w literaturze, ale trzeba też umieć je opisać ze smakiem.

Czy autorka próbowała coś przekazać w "Trafnym Wyborze"? Zapewne, jak bardzo potrafią i są źli ludzie, bo pozytywnych osób raczej się tu nie znajdzie... Czy jest to dobry i ciekawy materiał na książkę? Według mnie nie! Nudziłam się niemiłosiernie, do 300 stron dociągnęłam siłą woli, bo N I C nie wzbudziło mojego zainteresowania... A do tego co chwile jakiś ohydny fragment, tragedia!

Największe rozczarowanie tego roku? Kto zgadnie, kto zgadnie? Panie i panowie przedstawiam "Trafny Wybór", który uroczyście ogłaszam najgorszą książką roku 2012. Powieść tą skończyłam zniesmaczona i totalnie rozczarowana. Nie polecam tej książki, jeżeli nie chce się psuć swojej dobrej opinii o autorce. Morał tej opinii jest krótki i nie wszystkim znany, nowej książki Rowling po prostu nie tykamy.


A teraz ocena... Rowling pisze świetnie, ma wyrobiony styl, który uwielbiam! Dlatego daję za to 2 punkty, 1 punkt za garstkę bohaterów, których troszkę polubiłam z tych ponoć dziewięćdziesięciu, którzy pojawiają się w książce i ostatni punkt za puszczanie piosenki "Umbrella" na pogrzebach, co daje nam 4/10. Nie będę nawet liczyć ile bym odjęła za treść, bo nigdy nie pojawia się na tym blogu ocena ujemna i lepiej niech tak zostanie...

Dzień dobry! :) Wyjątkowo wcześniej pokażę Wam, co udało mi się zdobyć w tym miesiącu, bo nie zanosi się na nowe nabytki już do końca roku. ;) Powiem, że skromnie, jak na grudzień, ale cóż, tak bywa, jak się zdecydowało nie kupować nic do kwietnia. Sol się nie chwali, więc ja informuję, gdzie popadnie, że tak sobie postanowiła, a ja ją wspieram. ^^ Ciekawa jestem, kto wyłamie się pierwszy. :P Jak na razie minęły trzy tygodnie i nic nie kupiłam! :D Nie przedłużając przedstawiam moje skarby. :3

Obok możecie zobaczyć, jaką słoodką niespodziankę sprawiła mi Gumciobook! :D

Tak to wygląda. :3 Znaleźliście coś dla siebie? :D

Na koniec drobne ogłoszenia... W niedzielę możecie się spodziewać recenzji "Trafnego Wyboru". Niedługo na blogu ogłoszę dwa konkursy, jeden mały, a drugi naprawdę spory, więc bądźcie cierpliwi. :3
Miłego końca świata!
xoxo

Tom: 1
Liczba stron: 185
Wydawca: Radwan

Anastazja jest z pozoru zwykłą nastolatką ze szkolnymi problemami, a do tego boryka się z chorobą swojego najlepszego przyjaciela. Na jej drodze staje tajemniczy i przystojny Wiktor, który składa jej propozycję nie do odrzucenia. Życie dziewczyny zostaje wywrócone do góry nogami. Wyrusza z nim w niebezpieczną podróż, by pomóc mu w wykonaniu bardzo ważnego dla niego zadania. Gdy okazuje się, że Wiktor nie jest do końca człowiekiem, Anastazja musi zmierzy się z szokującą prawdą o sobie i swojej rodzinie. Czy poradzi sobie z tą prawdą? Czy zdoła pomóc Wiktorowi? Czy da szansę uczuciu, jakie zaczyna się między nimi rodzić?

"Ciemno" jest debiutancką powieścią Kamili Całki. Kocha ona czytać książki, szczególnie o tematyce fantastycznej, kryminalnej oraz detektywistycznej, a więc jest również ogromną fanką Sherlocka Holmesa. Największą pasją Kamili jest jednak wymyślanie oraz spisywanie historii. W ten sposób powstała książka "Ciemno", pierwsza część trylogii. Od siebie dodam, że autorka jest bardzo sympatyczna i dała mi się wymęczyć, gdy miałam mnóstwo pytań w czasie lektury. :)

"Ciemno" to książka, o której usłyszałam przypadkiem, a która zebrała całkiem pozytywne recenzje, czym bardzo mnie zaciekawiła. Postanowiłam więc zapoznać się z tą historią. Co skrywa w sobie debiutancka powieść Kamili Całki?

"Ciemno" to dość krótka książka, ponieważ ma tylko 185 stron, a jednak wiele się dzieje. Powieść jest pełna zwrotów akcji, choć nie zawsze niespodziewanych. Napisana w narracji trzecioosobowej z punktu widzenia Anastazji i Wiktora, szybko odkrywa przed nami tajemnice chłopaka i chyba tym lepiej, gdyż w książce jest wiele podpowiedzi, które przy tym nie są zbyt subtelne, jednak książkę czyta się mimo wszystko przyjemnie.

Książka zawiera w sobie według mnie sporo powtórzeń, ale ja jestem naprawdę pod tym względem wyczulona, co nie raz zauważyłam, jak np. w przypadki "Dotyk Gwen Frost". Ja widziałam tam tylko powtórzenia, a inni nawet tego nie zauważyli.

Myślę, że "Ciemno" spodobałoby mi się o wiele bardziej, gdyby nie 'prawdziwa natura' Wiktora. Nie przepadam za tym tematem w książkach, ponieważ co książki nie tknę, to się na niej zawiodę. O czym mowa? O wampiryzmie. Autorka stworzyła coś nowego w tym temacie, co się chwali, ale to jednak są wampiry, których nie lubię i chyba nie zanosi się na to, bym polubiła.

"Ciemno" to ciekawy i uważam dość udany debiut, który czyta się bardzo płynnie. Chętnie poznam kontynuacje, ponieważ skoro jest to pierwszy tom, to jakaś jest w planie, prawda? Jestem tym bardziej ciekawa zwłaszcza, że zakończenie było naprawdę niespodziewane! :)

Ogólna ocena: 6/10.

Tak się zastanawiam, co byście powiedzieli na malutki konkurs z tą powieścią, jako nagrodą? ;3

Za książkę dziękuję bardzo autorce! Zapomniało mi się. ^^

Pisarskie pytanie to akcja, której kolejne edycje będą się pojawiać  co dwa tygodnie na moim blogu. Dwa razy w miesiącu będzie pojawiał się temat i odpowiednie do niego pytania, które mają na celu wybadanie gustu molów książkowych odnośnie różnych fenomenów pojawiających się w literaturze.
Pisarskie pytanie jest moim autorskim pomysłem, ponieważ jako autor powstającej książki chce się dowiedzieć co lubią, kochają lub nienawidzą czytelnicy.

Dzisiaj skupimy się na książkach młodzieżowych, gdzie najważniejszą rolę odgrywa dziewczyna będąca równocześnie narratorką. Temat obecny w moim pisaniu. ;)
Najwięcej takich powieści znajdziemy w gatunku paranormalny romans. Mamy sobie nastolatkę, dość przeciętą, ogólnie nic specjalnego, co ona sama podkreśla, a potem spotyka(oczywiście!) boskiego, przystojnego oraz niezwykłego faceta... I już wiemy, że będą razem, prawda? Szczerze mówiąc wkurza mnie to! Dlaczego to dziewczyna musi być zawsze szarą, nudną myszką, a jej chłopak prawie bogiem? Czemu to kobieta nie może być tą pożądaną i wspanialszą? Zdarzają się i takie książki, ale to już nie dla nastolatek... Albo czemu partnerzy nie mogą być sobie równi? Czy to aż tak niemożliwe?
"Szeptem" i "Zmierzch" to chyba dwa najbardziej znane przykłady. Nora oraz Bella nie prezentują sobą absolutnie nic, a jednak poznają wymarzonych chłopaków, którzy widzą w nich siódmy cud świata. Ja tam się nie doczytałam, co tym cudem było. Uważam, że bohaterka powinna coś sobą reprezentować  a nie być ładnym dodatkiem do mężczyzny. Być postacią interesującą nawet bez niego! Czy taka dziewczyna nie powinna mieć głębi? A tu mamy dziewczyny, które bez swojego boya okazują się nikim. Nie mają przyjaciół, zainteresowań, talentów. Są płytkie, jak kałuża w gorącym sierpniu. Gdyby nie ciacho, to nie wzbudziłby żadnego zainteresowania, bo i czym?
Przesadzą w drugą stronę są ideały. Bohaterki, którym nic nie narzucisz, ponieważ są czyste, jak szkło, niewinne, jak gołębie, piękne, mądre i w ogóle. Takich postaci też nikt nie lubi. Moim przykładem będzie Ewa z najnowszej książki "Gorączka".
A idealna, lecz nieidealna bohaterka? Dziewczyna, która jest nam bliska, z którą się utożsamiamy i która jest ciekawa sama w sobie. Jedną z moich ulubionych postaci jest  Gwen z Trylogii Czasu. Miła, zabawna i (nie)normalna dziewczyna. ;)

Pytania do tematu: A Wy co o tym sądzicie? Jaka powinna być główna bohaterka książki dla nastolatków?
Mile widziane przykłady! :)

Zachęcam do odpowiedzenia nawet krótko na te dwa pytania! :)

Tytuł oryginału: The 39 Clues: One false note
Seria: 39 wskazówek
Tom: 2
Liczba stron: 191
Wydawnictwo: Initium

"Fałszywa nuta" to drugi tom z serii "39 wskazówek". Lektury tej książki nie mogłam sobie odpuścić, ponieważ lubię kończyć, to co zaczęłam, a do tego dzięki tej książeczce można brać udział w szukaniu owych 39 wskazówek online, co bardzo chętnie robię! Chociaż seria jest dla młodszych czytelników, to zagadki nie są już takie proste i trzeba się trochę nagłowić. ;) Myślicie, że udałoby się Wam odnaleźć wszystkie rozsiane po świecie wskazówki, gdybyście byli ścigani przez swoich niebezpiecznych krewnych?

Trwa pościg za 39 wskazówkami chroniącymi dostępu do niewyobrażalnej potęgi. Czternastoletnia Amy Cahill i jej młodszy brat Dan - ku własnemu zdziwieniu - wysuwają się na prowadzenie. Poszukiwania prowadzą ich do Wiednia, a kluczem do odnalezienia kolejnej wskazówki ma być zdobyty przez rodzeństwo fragment zakodowanych nut utworu Mozarta. Śledzeni przez żądnych władzy krewnych, Amy i Dan nie są pewni, czy zbliżają się do zwycięstwa, czy raczej do śmiertelnej pułapki.

Drugi tom serii napisany jest przez innego autora, jednak różnica w stylu powieści nie jest kolosalna. Nadal jest to przyjemna i wciągająca historia, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji oraz oczywiście zagadek, które zostały naprawdę świetnie obmyślone. Chociaż do wskazówki prowadzi wiele dróg, to jednak odgadnięcie choć jednej z nich jest sporym wyzwaniem nie tylko dla bohaterów, ale również dla czytelnika.

W "Fałszywej nucie" jeszcze lepiej możemy poznać dwójkę rodzeństwa oraz ich niebanalną opiekunkę. Cała trójka przeżywa niesamowite, choć niebezpieczne przygody ścigając się z czasem oraz podróżując po całej Europie. Kto by pomyślał, że ma się w rodzinie aż tyle osób, które pragną Cię niecnie wykorzystać, a niektórzy nie powstrzymają się przed podrzuceniem Ci podsłuchu?

"Fałszywa nuta" spodobała mi się jeszcze bardziej niż pierwszy tom, ponieważ była odrobinkę bardziej realistyczna oraz książka posiada świetne zakończenie! Pomysł na serię jest całkowicie niebanalny, gdyż poza lekturą angażuje czytelnika, do tego, aby sam zmierzył się z  39 wskazówkami! Spróbujecie swojej sił w rozgrywce?

Ogólna ocena: 8/10.


Seria "39 wskazówek"
1. "Labirynt Kości" Rick Riordan RECENZJA
2. "Fałszywa nuta" Gordon Korman
3. "Złodziej miecza" Peter Lerangis
4. "Beyond the Grave" Jude Watson
5. "The Black Circle" Patrick Carman
6. "In Too Deep" Jude Watson
7. "The Viper's Nest" Peter Lerangis
8. "The Emperor's Code" Gordon Korman
9. "Storm Warning"Linda Sue Park
10. "Into The Gauntlet" Margaret Peterson Haddix

Tytuł oryginału: The Mark of Athena
Seria: Olimpijscy Herosi
Tom: 3
Liczna stron: 525
Wydawca: Galeria Książki

"Znak Ateny" to długo wyczekiwana trzecia część serii "Olimpijscy Herosi" autorstwa genialnego Ricka Riordana. W Polsce została wydana 7 listopada, ale ja dopiero niedawno znalazłam chwilę, żeby się za nią zabrać. Czas spędzony z książką upłynął mi zdecydowanie zbyt szybko, choć starałam się czytać, jak najwolniej... Jesteście ciekawi, jak prezentuje się "Znak Ateny" w stosunku do innych książek Riordana? A może zastanawiacie się dopiero nad zapoznaniem z jego twórczością? Zapraszam do przeczytania recenzji!

"-To głupota - powiedziała Lwia Głowa. - Tylko opóźniasz swoją śmierć.
-Opóźnianie swojej śmierci to moje ulubione hobby."*

Grecki okręt wojenny "Argo II" właśnie znalazł się nad Nowym Rzymem i przymierza się do lądowania. Annabeth boi się, że może to być odebrane przez Rzymian, jako atak, choć osoby znajdujące się na pokładzie mają pokojowe zamiary. Dziewczyna po sześciu miesiącach gorączkowych poszukiwań wreszcie będzie miałam możliwość spotkać się z Percym, swoim chłopakiem i ma nadzieję, że już nigdy ponownie nie będzie musiała się z nim rozstawać.
Jednak w kieszeni Annabeth ciąży srebrna moneta, którą dostała od matki z poleceniem "Idź za Znakiem Ateny. Pomścij mnie!", chociaż dziewczyna dźwiga już ciężar innej misji związanej z przepowiednią o siedmiorgu...
Czy Percy będzie taki, jak kiedyś? Czy uda jej się wypełnić zadanie zlecone przez matkę?

"Annabeth chwyciła go[Percy'ego] za nadgarstek i szybkim ruchem przerzuciła sobie przez ramię. Upadł całym ciałem na bruk. (...) Wparła kolano w pierś Percy'ego. Przycisnęła mu gardło przedramieniem.(...)
-Jeśli kiedykolwiek znowu mnie opuścić (...) to przysięgam na wszystkich bogów...(...)
-Przyjąłem ostrzeżenie - rzekł Percy. - Ja też za Tobą tęskniłem."

Bachus - bóg wina

Po tylu miesiącach oczekiwania przygoda znów się rozpoczęła! Czułam się, jakbym nigdy nie opuściła świata stworzonego przez Ricka Riordana, który zdecydowanie należy do moich ulubionych autorów. Rick jest znanym pisarzem amerykańskim, niejednokrotnie nagrodzonym prestiżowymi nagrodami, a do tego zdecydowana większość jego książek(a jest ich już z piętnaście!) znalazła się na pierwszych miejscach światowych list bestsellerów. Autor znany jest głównie z powieści młodzieżowych, ale w jego dorobku znajdzie się również seria dla dorosłych oraz młodszych czytelników.

"Percy:- Cześć, jak leci?
Annabeth: - Och, nie, dzięki.
Percy:- No dobra... ale jadłaś coś  dzisiaj?
Annabeth:- Chyba Leo ma teraz wachtę. Zapytaj jego.
Percy:- No tak, mówił dziad do obrazu.
Annabeth:- Dobra. Za chwilę. "

"Znak Ateny" napisany jest w formie trzecioosobowej, a narratorami powieści są wyłącznie greccy herosi, czyli Annabeth, Percy, Leo oraz Piper. Każdemu z nich na przemian poświęcono cztery rozdziały wypełnione niesamowitą akcją, która pędzi już od początku powieści. Z tą książką nie da się nudzić, bohaterowi na swojej niebezpiecznej drodze z Ameryki do Rzymu napotykają wiele trudności i niespodzianek. Mimo to w zauważalny sposób towarzyszy nam humor znany z poprzednich powieści Ricka, więc nie raz można uśmiać się do łez!

Wenus - bogini miłości

"- Ratujcie się! - zawołał Percy. - Dla nas już za późno na ratunek! - Z jego ust wyrwał się zduszony okrzyk. Wskazał na miejsce, w którym ukrywał się Frank. - Och, nie! Frank zamienia się w szalonego delfina! 
Nic się nie stało. 
- Powiedziałem, Frank zamienia się w szalonego delfina! 
Frank wychnął zza balisty i pokazowo chwycił się za gardło. 
- Och, nie! - powiedział, jakby czytał z promptera w studium telewizyjnym. - Zamieniam się w szalonego delfina."

Najważniejszą postacią w książce była Annabeth, córka Ateny, za którą nie przepadałam od samego początku, czyli od pierwszego tomu serii "Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy". Idealna i wspaniała Ann... Za to Percy oraz Leo są niezastąpieni! Autor wykreował świetnych bohaterów, każdego obdarzył niesamowitymi umiejętnościami, co nie przeszkadza mi już tak bardzo, jak kiedyś. W końcu wielka siódemka ma być wielka, prawda? ;)

Nemezis - bogini zemsty

"Znak Ateny" jest również wypełniony po brzegi cudowną mitologią grecką i rzymską. Dzięki książce można dowiedzieć się bardzo wiele o wierzeniach oraz zwyczajach starożytnych ludów, a do tego autor tak umiejętnie wplata to w fabułę, że z przyjemnością poznaje się kolejne ciekawostki. To właśnie dzięki Rickowi zrodziła się moja miłość do mitologii oraz tego właśnie wątku w powieściach, a choć przeczytałam ich już kilka, to świata mitologicznego stworzonego przez Riordana nie da się odnaleźć nigdzie indziej.

"-Leonie Valdezie! - zawył duch. - Otwórz te drzwi albo cię zabiję!
-Uczciwa i wspaniałomyślna propozycja!- odparł Leo."

Już po raz dwunasty Rick Riordan mnie nie zawiódł! Ze "Znakiem Ateny" bawiłam się świetnie i jedyne, czego żałuję to fakt, że książkę czyta się tak szybko, chociaż ku mojej radości, trzeci tom jest, jak na razie najgrubszy w tej serii. Nie mogę się doczekać, aż poznam dalsze przygody bohaterów w kolejnej części pt. "Dom Hadesa". Czy polecam? Jak najbardziej i do tego gorąco! Kto nie poznał jeszcze twórczości Ricka, niech żałuje i jak najszybciej nadrabia zaległości! Wszystkie książki Ricka są warte uwagi, gdyż zapewniają niezapominane przeżycia. :)

Ogólna ocena: 10/10!

Olimpijscy Herosi:
1. Zagubiony Heros
2. Syn Neptuna RECENZJA 
3. Znak Ateny
4. Dom Hadesa
5. Tytuł nieznany

Tytuł oryginału: The Iron Thorn
Seria: Żelazny Kodeks
Tom: 1
Liczba stron: 452

"Żelazny Cierń" to książka, która momentalnie przyciąga uwagę piękną okładką, a do tego liczne recenzje zapewniają, że jest to powieść zaprawdę godna uwagi. Zachęcający napis na okładce twierdzący, że w tej jednej lekturze zaznamy antyutopii, science fiction i mitologii Lovecrafta sprawił, że nie mogłam sobie odpuścić lektury tej książki. Jaki więc jest "Żelazny Cierń"?

„-Magia nie istnieje, Aoife. To tylko placebo głupich.” *

Aoife niedługo skończy szesnaście lat, jednak dziewczyna nie ma wielu powodów do radości: nieoficjalnie jest sierotą, żyje na utrzymaniu państwa, a co tego ciąży na niej wyrok... Jej brat Conrad, uciekł z domu w dniu własnych szesnastych urodzin, ponieważ nekrowirus wpędził go w szaleństwo, tak samo, jak wiele lat wcześniej ich matkę. Teraz to czeka Aoife, obecną studentkę Akademii Lovecraft.
Pewnego dnia dziewczyna otrzymuje wiadomość od brata proszącego o pomoc, co zakłóca monotonię jej życia i wywraca je do góry nogami. Wraz z przyjacielem wyrusza w nieznane, aby pomóc bratu, przy czym nie ma pewności, czy zagrażające mu niebezpieczeństwo, nie jest wynikiem oszalałego umysłu...

"Dean, ja bardzo pragnę uwierzyć, że jestem w stanie robić rzeczy, o jakich zwykłe dziewczyny mogą tylko pomarzyć. Chcę uratować brata jak bohaterka z książki. Ale historie z książek nie są prawdziwe. Najzupełniej realni są za to Nadzorcy i w końcu nas odnajdą. "

Caitlin Kittredge nie jest debiutantką lecz znaną pisarką, która wydała już dwie serie dla dorosłych, a na dokładkę powiem, że w 2013 roku wyjdzie w Polsce pierwszy tom jednej z nich, pt. "Uliczna Magia". Autorka jest entuzjastką powieści historycznych, co świetnie da się odczuć w książce. W niesamowity sposób przelała do "Żelaznego Ciernia" wiktoriański klimat, choć w nieco innym wydaniu. Nie mamy tu bowiem Królowej, a Wielkiego Budowniczego, patrona miasta, jednak obyczaje oraz zachowania ludzi(zwłaszcza w stosunku do kobiet) są bardzo podobne do tych, z czasów XIX wiecznej Anglii.

"Żelazny Cierń" to książka, w którą ciężko się gryźć, a przynajmniej tak było w moim przypadku. Często w czasie lektury jakiejkolwiek książki czytelnik zostaje ni z tego ni z owego rzucony w środek jakiejś akcji, co zazwyczaj mi nie przeszkadza, jednak gdy wrzucono mnie w środek antyutopijnego miasta, gdzie narratorka Aoife skąpiła często informacji, to poczułam się naprawdę zagubiona, dlatego odkrywanie świata stworzonego przez autorkę nie przyniosło mi tyle radości.

Aofie to bohaterka, która miała być z założenia nietypowa oraz tajemnicza, ale wyszła po prostu dziwacznie. Zaczynając od samego imienia, które jest dla mnie śmieszne(bo czy nie można nazwać bohaterki jakoś normalnie?), kończąc na głupio brzmiących filozoficznych rozważaniach w ustach, o tak, straszliwie dorosłej piętnastolatki. Zabrakło mi realizmu w tym względzie. Oczywiście nie mam nic przeciwko dojrzałej postaci, dziewczyna, którą los tak potraktował nie powinna być głupiutką panienką, ale jednak sama Aofie oraz jej przyjaciel Cal zachowywali się, jak o wiele starsi ludzie, więc często zapominałam o ich rzeczywistym wieku.

Caitlin Kittredge, jako wielbicielka horrorów, co chwile szykuje czytelnikowi niespodziewane zwroty akcji, niektóre nawet mrożące krew w żyłach. O tak, w książce wiele się dzieje, więc brakuje czasu na nudę. Autorce umiejętnie udało się stworzyć mroczą acz troszeczkę posępną atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi przez cały czas. Choć Caitlin nie używa potworów z mitologii Lovecrafta, to jednak nie próżnowała tworząc własną armię monsterków, które pragną tylko pożreć ludzi. Wykreowała ogółem bardzo ciekawy świat pełen maszyn oraz silników parowych, a jednak tych wszystkich informacji o nim samym było po prostu za mało!

"Żelazny Cierń" to książka ładnie wydana, ponieważ znajdziemy w niej mapki, które ułatwiają czytelnikowi odnalezienie się w miejscu wydarzeń. Powieść nie dostarczyła mi tego, czego oczekiwałam, ale ostatecznie wciągnęła mnie, więc czytało się przyjemnie lecz niezbyt szybko. Autorka na pewno mnie zaintrygowała, więc nie żałuję, że zapoznałam się z tą książką, a dzięki ciekawemu zakończeniu, nie mogę się doczekać poznania kolejnych części!

Ogólna ocena: 7/10.

Żelazny Kodeks:
1. Żelazny Cierń 
2. The nightmare garden
3. The mirrored shard







Za możliwość odkrycia tajemnicy "Żelaznego Ciernia" dziękuję pięknie wydawnictwu Jaguar. 

Wszyscy wiedzą o co chodzi prawda?
Nie wiem, czy nie jestem przypadkiem ostatnia w blogspotcie, ale co tam, czasu nie miałam, żeby się za to wcześniej wziąć. ^^




Nominacje dostałam od czterech osób:
Trinity

Miłośniczka Książek
dracula

Zuzia Korasiak

Pytania Trinity i Miłośniczki Książki(takie same są ;) )


1. Jaką umiejętność chciałabyś nabyć?
Chciałabym się nauczyć grać na gitarze. Gitara jest, ale niestety nienastrojona, więc jeszcze chwilę sobie poczekam.
2. Czy wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia?
W życiu! Nie wierzę i nie uwierzę. Miłość nie jest uczuciem, które pojawia się nagle. Miłość rozwija się latami...
3. Co jest Twoim ulubionym daniem?
Zupa dyniowa mojej mamy! :D Mniam!
4. Jakiej cechy charakteru najbardziej w sobie nie lubisz?
Nigdy się nad tym nie zastanawiałam... Chyba nieśmiałość, którą można by uznać za cechę charakteru. Czasami nie mam odwagi, by walczyć o swoje.
5. Wybaczyłabyś zdradę facetowi?
Kiedyś powiedziałabym: nie i tyle, ale teraz nie byłabym już taka pewna... Nie mam pojęcia, nie znalazłam się jeszcze w takiej sytuacji i mam nadzieję, że tak zostanie.
6. Co najbardziej cenisz u płci przeciwnej?
Szczerość i odwagę, to w sumie dwie, ale jak dla mnie nie mogą bez siebie współistnieć. Chłopak musi być szczery i odważny, bo przyznać się do tego, co czuje. :)
7. Na jak poważne i wielkie poświęcenie bliskiej osobie byłabyś zdolna?
Myślę, że byłabym zdolna dosłownie do wszystkiego, żeby pomóc rodzinie.
8. Pomogłabyś swojemu największemu wrogowi w ciężkiej sytuacji?
Tak. Bez problemu, ponieważ nie lubię mieć wrogów.
9. Jaki jest Twój ulubiony cytat?
To takie trudne pytanie!
Wybiorę więc cytat dnia, bo ulubionych mam zbyt wiele.
„Prawdziwa miłość oznacza,że zależy ci na szczęściu drugiego człowieka bardziej niż na własnym, bez względu na to, przed jak bolesnymi wyborami stajesz.”
Nicholas Sparks - I wciąż ją kocham
O! I jak pasuje do pytania o poświęceniach. :D
10. Częściej kierujesz się sercem czy rozumem?
Rozumem. Jestem panna rozważna, nie romantyczna. ;P
11. Czy istnieje książka, która zmieniła Twoje spojrzenie na życie?
Możliwe, ale jeszcze jej nie czytałam. :)

Pytania Draculi


1. Jak masz na imię?
Nikola ^^
2. Ulubiona książka?
Serio? Serio?! http://lubimyczytac.pl/profil/63413/sophie/polka/337024/ulubione/miniatury Nie mogę wybrać jednej, bo się inne obrażą. :(
3. Ulubione zwierzątko?
Kameleon!
4. Ulubiony przedmiot?
Matematyka!
5. Ulubiony owoc?
Arbuz ;3
6. Kawa czy herbata? Z jakimiś dodatkami?
Kawy nie piję, więc herbata z cukrem, ale staram się odzwyczaić.
7. Jaką ostatnio przeczytałaś/przeczytałeś książkę?
"Znak Ateny". *.* BOSKA!
8. Czy recenzje na moim blogu podobają ci się? A może coś im brakuje? ;)
Hmm jest okej. Mniej o samej treści książki, a będzie świetnie. :*
9. Co czytasz w tej chwili?
"Trafny Wybór" cały czas oraz pierwszy tom "Akademii Wampirów".
10. Jakiej muzyki słuchasz?
Różnej. Jak mi się jakaś piosenka podoba, to po prostu słucham. ;P Gatunki nie są dla mnie ważne.
11. Czy podoba ci się pomysł DIY o zakładkach na drugim blogu gdzie dodaję recenzje http://mhroczne-ksiazki.blogspot.com/2012/11/zakadkowe-diy-nowy-pomys.html

O tak! Pomysł jest ciekawy, może nawet sama spróbuję. :3

Pytania Zuzi



1. Ulubiony film/serial?
Serial: Gra o Tron i Once Upon a Time
Film: Incepcja
2. Jeśli mogłabyś mieć dowolną umiejętność, to co by to było?
Niewidzialność! :D Liczy się? XD Dobra, dobra z tych możliwych, to dobra dykcja. :P
3. Czego nigdy byś na siebie nie ubrała?
Spodni z krokiem do kolan...
4. Ulubione miejsce na ziemi?
Mój Londyn. Nie ma lepszego miejsca na świecie. *.* Już szukam mieszkania!
5. Gdybyś mogła sama wybrać sobie imię, jakie byś wybrała? 
Nie wiem, nie wiem. Moje nie jest złe. Zmieniłabym za to nazwisko. :P
6. Jaka książka wywarła na Tobie największe wrażenie?
Trudne pytanie... Wiele książek miażdży... Na chwilę obecną powiedziałabym, że "Delirium".
7. Uważasz siebie za optymistkę, realistkę czy pesymistkę?
Optymistyczną realistkę. ;) Lubię pomarzyć, ale równocześnie stąpam mocno po ziemi.
8. Wymień 5 cech, za które lubisz siebie.
Teraz sobie poschlebiam. ^^ Szczerość, błyskotliwość(a co! xD), ambicję, taktowność i empatię. :)
9. Rzecz bez której nie możesz się obejść.
Komputer niestety...
10. Na co marnujesz najwięcej czasu?
Na Facebooka. ^^
11. Twój "must have" to...

Dzień dobry! ^^ Dzisiaj spadł śnieg,  ale mam nadzieję, że szybko stopnieje. :D
Grudzień zapowiada się zimno, a do tego w towarzystwie mnóstwa sprawdzianów, klasówek i kartkówek, ale przetrwam... "byle do ferii". ;)
W listopadzie udało mi się zdobyć 20 książek w tym zakupiłam tylko dwie! Jestem z siebie dumna, ale mimo to przydałoby się kółko wsparcia w celu przejścia obok księgarni obojętnie. ;)
Obok na zdjęciu moje zdobycze w całości.


Oczywiście kiedyś ogarnę te wszystkie książki. XD Mam nadzieję, że w grudniu choć część uda mi się przeczytać. ;3

Znaleźliście coś dla siebie? Recenzję jakiej książki chcielibyście poznać najpierw? :)