Jest taki portal Inkpop, gdzie początkujący pisarze mogą zamieszać swoje teksty. "Córka żywiołu", której historia zaczęła się właśnie od tej strony, w ciągu tylko kilku tygodni trafiała na listę pięciu najlepszych tekstów, a autorce zaproponowano wydanie książki w wersji papierowej. Kto odmówiłby takiej życiowej okazji? "Córka żywiołu" doczekała się kilku edycji i ostatecznie trafiła do Polski.

Tytuł zainteresował mnie z jednego, ważnego powodu. Sama piszę - choć nie wiedziałam, że autorka akurat zaczęła w ten sposób- tematyka jest mi pokrewna, dlatego chciałam wybadać, co takiego stworzyła Leigh Fallon i muszę przyznać, że mile mnie zaskoczyła. Podwaliny fabuły są bardzo dobre. Autorka miała ciekawy pomysł związany z żywiołami, historią i wytłumaczeniem, jak bohaterowie znaleźli się w takiej, a nie innej sytuacji. Tło całej książki wyszło naprawdę świetnie, ponieważ dopracowano je i osadzono w Irlandii, a jest to pierwsza powieść, jaką czytam, której akcja dzieje się właśnie tam. Nie mogę nic zarzucić tej części historii. Wszystko 'trzyma się kupy', więc szkoda, że nie można powiedzieć tego o reszcie fabuły.

OPIS: Megan Rosenberg przeprowadza się do Irlandii i nagle wszystko zaczyna nabierać sensu. Choć dorastała w Ameryce, w nowym miejscu czuje się jak w domu. W szkole poznaje wspaniałych przyjaciół i zakochuje się w tajemniczym, przystojnym Adamie DeRísie. Wkrótce jednak staje się jasne, że uczucie Megan i Adama jest naznaczone przez odwieczną moc, która ich przyciąga do siebie, ale może też doprowadzić do ostatecznej zagłady.

W skrócie mamy po raz kolejny "nową" dziewczynę, super przystojnego chłopaka z tajemnicą i ich, nagłą gwałtowną miłość. W tym momecie parsknęłam śmiechem, ponieważ po o ś m i u tygodniach, a w tym dwóch bycia jego dziewczyną, Megan nie wyobrażała sobie życia bez niego. Moje oczy w trakcie czytania tego zrobiły się wielkie, jak spodki. Może to już nie ten czas, w końcu ile podobnych książek już przemaglowałam? Jak zauważyliście jestem przeciwniczką nazywania nastoletniego pożądania wielką miłością. Nie mam nic przeciwko, gdy chłopak i dziewczyna szybko się w książce zejdą, w końcu związki w tym wieku zaczynają się dość szybko, jednak wręcz obsesyjne zachowanie, gdy w pobliżu nie ma twojej/ego ukochanej/ego? Tego nie akceptuję.

Drugą sprawą jest to, że Megan jest postacią dosłownie wtapiającą się w tło. Gdzieś pod koniec książki uświadomiłam sobie, że pierwszoosobowa narratorka książki ma jakieś imię. Jest ona po prostu tak niewyróżniającą się osobą, że nawet nie nazwałabym ją nudną. W trakcie czytania rozpoczęłam godną Sherlocka Holmesa dedukcję. Dlaczego Megan jest tak bardzo pociągająca dla Adama? Niestety to jedna z nierozwiązanych kwestii. W 50 % ma to związek z żywiołami, ale te pozostałe procenty? Jednak nie tylko Megan cierpi na bezbarwność wrodzoną. Dotyczy to wszystkich wręcz do bólu cukierkowych postaci.

W kilku słowach "Córkę Żywiołu" polecam osobom, które interesują się właśnie żywiołami, gdyż pod tym względem jest interesująco. Trzeba się jednak przygotować na gamę absurdów i możliwość gwałtownego wzrośnięcia poziomu cukru we krwi. Książka nie jest nudna, ponieważ dużo się dzieje, ale momenty prawdziwej akcji są dość okrojone i wciśnięte pomiędzy "Wielką Miłość" i Jeszcze Większy Problem. Innymi słowy, decyzję pozostawiam Wam!

Ogólna ocena: 6/10.

Tytuł oryginału: Carrier of the Mark
Seria: Cassier ( w oryginale)
Tom: 1/3
Liczba stron: 313
Wydawnictwo: Galeria Książki

1. Córka żywiołu
2. Cień Żywiołu
3. Age of the Fifth


Teraz mam pytanie do Was! Czy znacie jakieś inne książki, w których bohaterowie władają żywiołami, jak woda, ogień itp.?