Relacja z Pyrkonu

Źródło: FB
Tegoroczna, czternasta już edycja Pyrkonu - najpopularniejszego i najbardziej rozbudowanego konwentu fantastyki w Polsce odbyła się w pierwszy weekend wiosny, więc nieznośne przesilenie przestało wszystkim dokuczać i można było wreszcie skupić się tylko i wyłącznie na dobrej zabawie. Mój wyjazd na Pyrkon był raczej nieplanowany, ponieważ oczywiście słyszałam o tym festiwalu nie raz i nie dwa, jednak jakoś nigdy nie zostałam zainteresowana tematem. To zmieniło się całkiem niedawno i spakowana w walizkę wyruszyłam w długą drogę autobusem.
Informator
Piątek około 9 rano - Gorzów Wielkopolski
Jakkolwiek byłam nieprzytomna, to nie mogłam nie zauważyć dziewczyny dzierżącej wielką laskę wykonaną z papieru i czekającą na ten sam autobus, co ja. Jak się okazało jechałam aż z dziesięcioma osobami na Pyrkon, więc wygodnie rozsiedliśmy się z tyłu i całe cztery godziny jazdy spędziliśmy na rozmowie, co dla mnie już było szalenie intrygującym wstępem. Nasłuchałam się oczywiście o niedogodnościach; możesz zostawić rzeczy w szatni na własną odpowiedzialność; to było złe, tamto niedobre, a to powinni dopracować. Postanowiłam sobie jednak nie brać tego do serca i sama ocenić, jak to wyszło organizatorom.

Około południa
Dotarłam do hali Międzynarodowych Targów Poznańskich, ponieważ byłam tutaj niecałe trzy tygodnie temu, to na swoje szczęście orientowałam się w okolicy. Miałam też zakupioną wejściówkę przez koleżankę, jednak nie było dużych kolejek. Prawdziwe 'kolejkony' zobaczyłam dopiero w sobotę rano. W sumie nic dziwnego; do piętnastej godziny tego dnia tyle właśnie tysięcy osób trafiło na konwent. Dało się jednak wszędzie dość i przejść, czego niestety nie mogę powiedzieć o Targach Książki w Krakowie. Nie było tam również gorąco, lecz przyjemnie chłodno, co też jest dla mnie wielkim plusem.
Przypadkiem złapałam River Song na zdjęciu. :D
Fandomowe flagi
Budka HBO

Szybko wylądowałam w sleep roomie, gdzie każdy "zaklepywał" sobie miejsce do spania, co oznaczało rozłożenie śpiwora i rozrzucenie rzeczy dookoła(w wyznaczonych miejscach). Czytałam, że na terenie Targów jest zapewniona ograniczona liczba miejsc do spania(tak samo w sąsiedniej szkole), ale i tak byłam w szoku, ponieważ atmosfera... była niesamowita! Ludzie przyjeżdżali całymi grupami, a jak nie, to zaraz znajdowali sobie nowych znajomych, ponieważ w końcu będą spać z nimi w jednym 'kwadraciki'. Największym szokiem było jednak dla mnie... zaufanie ludzi do innych uczestników konwentu. Zostawianie toreb z wysypującymi się rzeczami, czy jak w przypadku moich koleżanek normalnie ze wszystkimi dokumentami, portfelami itp., na początku było dla mnie niewyobrażalne, ale tutaj naprawdę wszyscy mówili sobie na Ty i zachowywali się super w stosunku do siebie. Nadal jestem pod wielkim wrażeniem tego faktu.

Otwarcie konwentu zostało zaplanowane dopiero na godzinę czternastą, więc wylądowałam w Gadżeciarni, gdzie fani dla fanów(lecz nie tylko), oferowali najróżniejsze pierdoły. Zaczynając od przypinek, a kończąc na wielkich pluszowych cosiach (niestety nie potrafię określić, co one przedstawiały). Były tutaj firmy, wydawnictwa i prywatne osoby. Niektórzy nieźle się cenili; inni mieli normalne, przystępne ceny. Najbardziej bolało mnie to, że książki były w normalnych, sklepowych cenach. Ja wiem, że to nie są Targi Książki, ale jednak chociaż kilka procent byłoby miłe, gdy teraz można sobie elegancko wklepać tytuł np. w kody rabatowe i zdarzą się i tytuły po złotówkę lub -50%. Były oczywiście jakieś pudła z przecenionymi książkami, a Rebis miał do -20 %, jednak oni nie mają takiej typowej fantastyki(choć szalenie mnie zainteresowały Lśniące Dziewczyny).

Reszta piątku

Na pierwszym panelu wylądowałam dopiero o godzinie dziewiętnastej, a dotyczył on czytania i pisania książek. Nie będę jednak rozwijać dalej tematu, ponieważ zamierzam opisać całą sprawę wraz z własnymi przemyśleniami w osobnym poście na blogu. Trzeba przyznać, że Pyrkon szalenie mnie zainspirował do wielu rzeczy. Następnie wylądowałam o dwudziestej drugiej w Auli numer 1, aby posłuchać o Omegaverse. Od pierwszej chwili pokochałam prowadzącą, choć moje oczy prawie wypadły mi z gałek, kiedy zrozumiałam, na co ja się właściwie wybrałam. Moja psychika została przez to całkowicie wyprana, ale... podobało mi się! Godzinę później w celach edukacyjnych wybrałam się do salki (?) dla początkujących, gdzie pewien nadpobudliwy pan opowiedział o tym, jak tworzy się panele. Nie poczułam się przekonana jego słowami, ale stwierdziłam, że tak, chcę stworzyć własny panel. O moich pomysłach również będziecie mogli niedługo przeczytać.
Panel o Omegaverse
Panel: Czytanie i pisanie książek

Zanim się obejrzałam minęła północ i już była sobota!

Około 9:30 rano
  
Radosna, jak skowronek wybrałam się na swoje pierwsze polowanie na autografy. Mylnie ustawiłam się w kolejce do Ćwieka. Tutaj mam naprawdę małe zastrzeżenie pod tym względem; powinno być wyznaczone, gdzie będzie siedział, jaki autor(wydrukowana kartka nad stolikiem z godzinami) i wszyscy byliby szczęśliwi. Szybko zrozumiałam pomyłkę i przeniosłam się do kolejki Jadowskiej. Moje świeżutkie "Wszystko zostaje w rodzinie" wraz z małym prezencikiem czekało na podpis. Tutaj kolejny raz doświadczyłam TEJ atmosfery. To było niesamowite! W sumie nastałam się w różnych kolejkach trzy godziny, a moje stopy wołały o pomstę do nieba, ale mam autograf Jadowskiej, Kossakowskiej, Gromyko, a nawet i Pilipiuka, który bardzo sprytnie stanął sobie z boczku kolejek i chętnie pozował do zdjęć/rozdawał autografy, choć swój dyżur miał dopiero o dziewiętnastej, ale niestety mimo tego i tak kolejka o tej godzinie nie była mniejsza.
Aneta Jadowska
Kolejne oscarowe zdjęcie z Benniem ;)
Kolejka do Ćwieka, a właściwie.... ćwiekowy kolejkon :D
Kolejkon do Kossakowskiej
Maja Lidia Kossakowska
Olga Gromyko

Potem pozwiedzałam sobie Poznań i wróciłam o siedemnastej na przegląd serialowych nowości ekipy Hatak. Wow, nie myślałam, że spotkam 'fan girling' w takiej odmianie i choć surowo sobie zakazałam zaczynanie oglądania nowych programów, to i tak panel był szalenie interesujący, a obaj panowie zabawni. Następnie wybrałam się na konkurs o Doctorze Who. To było NIESAMOWITE! Tyle ludzi przyszło, że nie można było wejść i wszyscy siadali, gdzie się da! Kolejne małe zastrzeżenie; większe sale naukowe/filmowe/konkursowe, ponieważ miały niesamowite powodzenie, a było za głośno, aby zostawić drzwi otwarte dla ludzi, którzy się nie zmieścili. Prowadzący wykosili moją grupę pod sam koniec pytaniami o klasyczną serię, więc już wiem, co będę robić przez najbliższy rok. Niestety nie dopchałam się już na panel o samym serialu, czego bardzo żałuję. Pognałam za to szybko na spotkanie autorskie Anety Jadowskiej, które prowadziła Jarka.
Sezon uważam za otwarty
Konkurs z Doctorem Who
Trolle, znaczy się Pisarze i Internet

Równo o północy dopchałam się na panel "Sherlock Holmes: adaptacje filmowe i telewizyjne'. Wszystko pięknie, gdyby jedna z prowadzących nie krzyczała do mikrofonu; trzeba jednak przyznać, że były przygotowana, a kolejne filmiki, obrazki i opowieści zabawiały fanów. Zaczęłam się jednak obawiać o rosyjskie fandomy, ponieważ są już lata świetlne przed amerykańskimi, a ja tego nie zauważyłam.

Niedziela południe

Czy ekranizacja musi być wierna? Kolejny cudny panel, o którym napiszę w osobnym poście, ponieważ po prostu trzeba tak zrobić. Odbył się on na scenie, gdzie następnie miało miejsce spotkanie autorskie z Jakubem Ćwiekiem. Przyznam się, że nie czytałam żadnej jego książki, jednak prowadziła Jarka, więc zostałam i nie drgnęłam z miejsca, ponieważ zapowiedział on, że będzie pytał każdą osobę, dlaczego odchodzi, co zrobił nie tak. Facet ma gadane i już go uwielbiam. Ostatnim punktem, na który się załapała był wykład (?) Anety Jadowskiej "Kobieca strona zbrodni, czyli nie tylko faceci są seryjnymi mordercami". Szalenie pouczający. ;) Potem musiałam lecieć na pociąg i zrobiłam to z ciężkim sercem, ponieważ było naprawdę cudownie!
Czy ekranizacja musi być wierna?
Spotkanie autorskie z Ćwiekiem
Kobieca strona zbrodni

Najbardziej przy Pyrkonie urzekła mnie chyba cała ta serdeczność, otwartość, czyli ogólnie atmosfera i podejście ludzi. Dla każdego znalazło się tutaj coś ciekawego, a kolejne godziny mijały, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Organizacja była według mnie na wysokim poziomie, a ja już wiem, że wybiorę się na piętnastą edycję Pyrkonu na milion procent prawdopodobnie z własnymi panelami/prelekcjami!
Kubek TARDIS i dwie zakupione w promocji książki
Mini Dany
Takie coś w czym były ulotki Niezgodnej w Telepizzy :D

A Wy byliście w tym roku na Pyrkonie?

Sophie di Angelo

8 komentarzy:

  1. Ale Ci zazdroszczę! Ja niestety nie byłam... Wielka szkoda:(

    OdpowiedzUsuń
  2. A ja tak strasznie chciałam na Pyrkon! I wylądowałam w szpitalu -.-

    OdpowiedzUsuń
  3. Super! Pyrkon zawsze na plus :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Zazdroszczę... Ale może będę następnym razem. ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. :( <- Przez Ciebie i wszystkich ludzi, którzy byli na Prykonie, Gosiarella się smuci!
    Mam nadzieję, że jesteście z siebie zadowoleni! Pyf! Dobrze się bawić bez Gosiarelli? Kto to widział?!

    OdpowiedzUsuń
  6. Super że spotkanie się udało!! :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Bardzo lubię w konwentach to, że naprawdę przywracają wiarę w ludzi. Tak jak mówisz, nic nie ginie, wszyscy są otwarci, można wiele ciekawych osób poznać i wiele się od nich nauczyć. Też jestem zadowolona z tegorocznego Pyrkonu (nie mniej i nie bardziej niż z poprzednich) i na pewno będę na nim za rok. (:

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za komentarz! Do zobaczenia przy kolejnym poście!
Xoxo